A declaración dos Estados Unidos do fin da "emerxencia de saúde pública" é un fito na loita contra o SARS-CoV-2. No seu auxe, o virus matou a millóns de persoas en todo o mundo, interrompeu vidas por completo e cambiou fundamentalmente a atención sanitaria. Un dos cambios máis visibles no sector sanitario é o requisito de que todo o persoal leve máscaras, unha medida destinada a implementar o control da fonte e a protección da exposición para todos nos centros sanitarios, reducindo así a propagación do SARS-CoV-2 dentro dos centros sanitarios. Non obstante, co fin da "emerxencia de saúde pública", moitos centros médicos dos Estados Unidos xa non esixen o uso de máscaras para todo o persoal, volvendo (como era o caso antes da epidemia) a esixir o uso de máscaras só en determinadas circunstancias (como cando o persoal médico trata infeccións respiratorias potencialmente infecciosas).
É razoable que xa non se esixan máscaras fóra dos centros sanitarios. A inmunidade obtida coa vacinación e a infección co virus, combinada coa dispoñibilidade de métodos de diagnóstico rápido e opcións de tratamento eficaces, reduciu significativamente a morbilidade e a mortalidade asociadas ao SARS-CoV-2. A maioría das infeccións por SARS-CoV-2 non son máis problemáticas que a gripe e outros virus respiratorios que a maioría de nós toleramos durante tanto tempo que non nos sentimos obrigados a usar máscaras.
Mais a analoxía non se aplica exactamente á atención sanitaria por dúas razóns. En primeiro lugar, os pacientes hospitalizados son diferentes da poboación non hospitalizada. Como o nome indica, os hospitais reúnen ás persoas máis vulnerables de toda a sociedade, e estas atópanse nun estado moi vulnerable (é dicir, en situación de emerxencia). As vacinas e os tratamentos contra o SARS-CoV-2 reduciron a morbilidade e a mortalidade asociadas á infección por SARS-CoV-2 na maioría das poboacións, mais algunhas poboacións seguen tendo un maior risco de sufrir enfermidades graves e morte, como as persoas maiores, as poboacións inmunodeprimidas e as persoas con comorbilidades graves, como enfermidades pulmonares ou cardíacas crónicas. Estes membros da poboación constitúen unha gran proporción dos pacientes hospitalizados en calquera momento, e moitos deles tamén realizan visitas ambulatorias frecuentes.
En segundo lugar, as infeccións nosocomiais causadas por virus respiratorios distintos do SARS-CoV-2 son frecuentes pero pouco valoradas, do mesmo xeito que os efectos adversos que estes virus poden ter na saúde dos pacientes vulnerables. A gripe, o virus sincitial respiratorio (VRS), o metapneumovirus humano, o virus da parinfluenza e outros virus respiratorios teñen unha frecuencia sorprendentemente alta de transmisión nosocomial e agrupacións de casos. Polo menos un de cada cinco casos de pneumonía adquirida no hospital pode estar causado por un virus, en lugar de por bacterias.
Ademais, as enfermidades asociadas cos virus respiratorios non se limitan á pneumonía. O virus tamén pode levar ao agravamento das enfermidades subxacentes dos pacientes, o que pode causar grandes danos. A infección viral respiratoria aguda é unha causa recoñecida de enfermidade pulmonar obstrutiva, exacerbación da insuficiencia cardíaca, arritmias, eventos isquémicos, eventos neurolóxicos e morte. Só a gripe está asociada con ata 50.000 mortes nos Estados Unidos cada ano. As medidas destinadas a mitigar os danos relacionados coa gripe, como a vacinación, poden reducir a incidencia de eventos isquémicos, arritmias, exacerbacións da insuficiencia cardíaca e morte en pacientes de alto risco.
Desde estas perspectivas, o uso de máscaras nos centros sanitarios segue a ter sentido. As máscaras reducen a propagación de virus respiratorios tanto por persoas infectadas por esta enfermidade como por persoas non infectadas. O SARS-CoV-2, os virus da gripe, o VRS e outros virus respiratorios poden causar infeccións leves e asintomáticas, polo que os traballadores e os visitantes poden non ser conscientes de que están infectados, pero as persoas asintomáticas e presintomáticas seguen sendo contaxiosas e poden propagar a infección aos pacientes.
GEn xeral, o "presentismo" (ir ao traballo a pesar de sentirse mal) segue estando moi estendido, a pesar das repetidas solicitudes dos líderes do sistema sanitario para que os traballadores sintomáticos queden na casa. Mesmo no auxe do brote, algúns sistemas sanitarios informaron de que o 50 % do persoal diagnosticado con SARS-CoV-2 chegou ao traballo con síntomas. Estudos realizados antes e durante o brote suxiren que o uso de máscaras por parte dos traballadores sanitarios pode reducir as infeccións virais respiratorias adquiridas no hospital nun 60 %.%
Data de publicación: 22 de xullo de 2023